Het is bijna zover, nog twee nachtjes slapen en dan vertrekken we.

Eigenlijk waren de afgelopen twee weken van voorbereiding al een belevenis op zich. Omdat we nogal op het laatste moment besloten deze reis te ondernemen hebben we ons niet echt in de voorbereiding verdiept. De gevolgen daarvan bleken al snel; we leerden al doende, zeg maar.

Het visum en de inentingen leken me wel twee noodzakelijke dingen om op tijd te regelen. Dus belde ik eerst de dokter. Daar bleken ze tegenwoordig een heuse reisadviseuse in dienst te hebben. En gelukkig maar! Deze vrouw heeft onze reis gered. De gele koorts prik bleek namelijk 10 dagen voor de reis gegeven te moeten worden. Op het moment van mijn eerste telefoontje hadden we nog slechts een paar dagen om dat te regelen. Tegelijk zocht zij even voor ons uit wat er nog meer geprikt moest worden. Vooral voor Joris was dat een heleboel. Hebben we de afgelopen jaren een terughoudend inentingsbeleid gevoerd, nu plukte hij daar de vruchten van. Beide armen, beide benen, en een bil werden onder handen genomen.

En dat op de dag dat we eigenlijk onderweg waren naar Den Haag om onze visa te regelen. Het duurt namelijk minimaal 4 werkdagen voordat die in orde zijn, was ons verteld, dus ook dat leek me belangrijk om op tijd te regelen. De voorzienigheid besloot echter anders. Na nog geen 20 minuten leek het wegdek ineens wel erg onregelmatig: we hadden een lekke band. Dus daar stonden we, in de hitte, op de snelweg, wachtend op de wegenwacht. De wegenwachtman bleek een afrika reiziger te zijn; hij vergaste ons, tijdens het wachten op de sleepauto, op allerlei geweldige verhalen over de gevaren en gruwelen van afrika. En ik Joris steeds maar voorhouden dat dat niet voor Ghana gold..

Gelukkig maar, bleek later. Want terwijl wij best een beetje in spanning zaten of de visa in een week te regelen waren, belde Kevin, van Travel Active (onze reisorganisator) Ze hadden nog een kopie van het een of ander nodig om de aanvraag voor het visum in orde te maken. Slik, had ik nog iets nodig voor de visum aanvragen? Als we geen lekke band hadden gekregen waren we dus voor niets naar Den Haag gereden? Was dat allemaal nog wel op tijd te regelen dan? Thank God for the internet.... De papieren waren gelukkig via mail snel geregeld. Daarbij bleek ook nog dat je met een beetje bij betaling de visa ook meteen kon meekrijgen. Het was nog even spannend of ze ook kopieen ipv originele brieven van de organisatie's zouden accepteren, maar na 3 uur op de ambasade te hebben rondgehangen kwamen we helemaal happy, met de visa, naar buiten.

De rest van de week hebben we nog wat cadeautjes gekocht voor mama Tina (die ons daar opvangt) en de gastgezinnen. Natuurlijk hebben we ook van alles voor de kinderen van Nyameke orphanage; pennen, springtouwen, stiften, balonnen, ballen, etc, etc. Ik heb begrepen dat er vaak nog allerlei dingen nodig zijn die je beter daar kunt kopen (pijnstillers, slippers, verf om de gebouwen te schilderen etc. Geld daarvoor is zeer welkom ;-)

Zolangzamerhand zijn de tassen in gepakt. Gelukkig blijkt 23 kilo toch nog heel erg veel te zijn, zodat alle cadeutjes ook echt mee kunnen. Wij zijn er klaar voor. Ons volgende bericht komt dus ook (afhankelijk van de verbindingsmogelijkheden) vanuit Ghana!

Fijne vakantie!