Zoals ik al schreef is alles hier anders. Wat ik, geloof ik, niet vertelde is dat dat het juist ook erg interessant en indrukwekkend maakt. Ik zou bijna zeggen leuk, maar dat is een beetje een raar woord in deze context. We genieten er van! Dat in ieder geval wel. De kinderen zijn erg nieuwsgierig en komen graag bij ons zitten. Het maakt dan niet uit wat we met ze doen. Joris blaast bijv. op zijn handen of een grassprietje en gelijk vormt zich een groepje met kinderen die dat willen leren. Of hij voetbalt, of gooit over met een tennisballetje. Alles wordt even enthousiast ontvangen. "Papagaaitje leef je nog" bleek een van onze voorgangers ook met ze gedaan te hebben. Dus het "iadea" werd meteen vrolijk meegezongen. Ik ben druk bezig een liedje over een magisch bed te leren in het Twi (de taal die ze hier spreken). Ik hoop het goed te kunnen zingen als we hier vertrekken. Kortom, tussen de enorme berg wasgoed (met de hand, op een heel laag krukje, in een grote metalen tobbe met rivierwater), de afwas en het wassen van 25 kinderen hebben we het hier erg goed (tijdens trouwens ook!!!!!)

En, zoals ik al zei, ook wij gaan voor de bijl. Tijdens het wassen en knuffelen van de kinderen merkte ik dat een flink aantal van hen erg warm was. Ze bleken ziek te zijn. En niet zo'n beetje ook. Het regenseizoen is net begonnen en dat maakt dat het aantal bacterien en (malaria) muggen erg toeneemt en daarmee ook het aantal zieke kinderen. Geld voor medicijnen bleek er niet te zijn dus zijn Joris en ik met Abu afgereisd naar het dichtstbijzijnde stadje om samen met een verpleegster die hier een bekende gast is medicijnen te gaan kopen. Voor ongeveer 50 euro krijgen 30 kinderen antibiotica, extra vitamine, en waar nodig paracetamol en wat spul tegen buikloop, overgeven en hoesten. Dat leek mij de moeite waard.

Daarmee zijn we er echter nog niet. En dus ga ook ik een beroep doen op vrienden, familie en ieder ander die dit leest. Er is bijvoorbeeld een meisje van bij a 5 jaar dat hier rond hinkelt. Ze kan haar ene voet niet gebruiken, alleen als ze stilstaat leunt die een beetje op de grond. Ze heeft een operatie nodig om haar knie, onderbeen en voet weer recht te zetten ( het lijkt voor mij als leek alsof het na een trauma scheef is gegroeid allemaal). deze operatie kost ongeveer 30 euro. Daarna zal ze weer kunnen lopen. Ik heb beloofd dat ik dat, met of zonder hulp zou betalen. En ook de operatie van een jongetje van ongeveer 2 en half. Hij praat niet. Hij is erg klein en lijkt verlegen. Hij is nog maar net in het weeshuis, achtergelaten op straat. Niet te achterhalen waar hij vandaan komt. Ze vermoeden dat met een operatie aan de tongriem Fi weer zal kunnen praten. Ik heb aangeboden om ook met hem naar een ziekenhuis te gaan om de mogelijkheden te onderzoeken. De prijs daarvan is nog niet bekend.

En dus hierbij mijn vraag of je, als je dit leest een donatie wilt doen. Er is nog wel het een en ander dat ze hier echt nodig hebben/ heel erg zouden waarderen. Meer medicijnen niet in de laatste plaats. Het is echt waar; voor 0,80 euro heeft een kind een antibiotica kuur. Alle beetjes zijn dus heel erg welkom. Je kunt je bijdrage storten op: NL 81 ABNA 0534639143 tnv P Eisenga ovv Nyameke. Als je wilt dat het op een specifieke manier besteed wordt vermeld dat er dan even bij. En natuurlijk alvast heel erg hartelijk dank!!

Zo, nu ik dat gehad heb, kan mijn volgende blog weer gewoon over onze belevenissen gaan. Dat vind ik veel leuker om over te schrijven. (Hoewel ik ook heel graag schrijf hoe dat meisje weer loopt na de operatie, denk ik. Laten we hopen dat we dat nog kunnen zien ????) Ik plaats overigens niet al mijn reis-mee-blogs op facebook. Vind je het wel leuk om ons te volgen, laat dan even je mailadres achter in de mailinglist of geef even een seintje, dan regelen we wat.

Hoe dan ook; een heel hartelijke groet uit een indrukwekkend Ghana,

Pauline ????